ابوالحسن بنی‌صدر در شهر ورسای فرانسه به خاک سپرده شد. بنی‌صدر پس از یک دوره طولانی بیماری در بیمارستان سالپتریه پاریس در ۸۸ سالگی درگذشت و پیکر او در قبرستان «گوناردز» شهر ورسای به خاک سپرده شد.
به گزارش «شبکه رسانه‌ای بیان» بنی‌صدر نخستین رئیس‌جمهوری تاریخ ایران بود و ریاست شورای انقلاب را نیز بر عهده داشت؛ اما در ۳۱ خرداد ۱۳۶۰ با رأی نمایندگان مجلس جمهوری اسلامی به شکلی فرمایشی استیضاح و از مقام خود عزل شد.
این چهره مخالف رژیم جمهوری اسلامی طی سال‌های اقامتش در فرانسه دیدگاه‌های متفاوتی را ارائه کرده بود و به همین دلیل موردتوجه افکار عمومی قرار داشت.
بنی‌صدر روز شنبه 24 مهر در مراسمی با شکوه که بستگان، آشنایان و حتی برخی مخالفانش در آن حضور داشتند، به خاک سپرده شد.
در این مراسم پیام ابوالحسن بنی‌صدر پخش شد و صدای او حاضران را متأثر کرد. او در این پیام می‌گوید «جنازه من باید به امانت گذاشته شود و هروقت ایران آزاد و مستقل شد، هرجا مردم ایران صلاح دیدند در آنجا دفن شود.»
بنی‌صدر از جمله مخالفان رژیم جمهوری اسلامی در خارج از کشور بود که به خاطر اندیشه متفاوت و میهن‌پرستانه‌اش مورد ستایش طیف‌های سیاسی اپوزیسیون و حتی مخالفانش قرار داشت.
ابوالحسن بنی‌صدر ۸۸ سال داشت و متولد باغچه، از توابع همدان بود.
پدر او آیت‌الله نصرالله بنی‌صدر از روحانیان سرشناس و از دوستان روح‌الله خمینی بود. این آشنایی باعث نزدیکی او به بنیان‌گذار جمهوری اسلامی ایران و پیمودن پله‌های ترقی در روزهای اول انقلاب شد. هرچند او در مصاحبه‌ای گفته بود که خمینی هیچ‌وقت حامی او نبوده است.
ابوالحسن بنی‌صدر در جوانی در دانشگاه سوربن پاریس در رشته اقتصاد درس خواند و هم‌زمان از رهبران دانشجویان در مبارزات علیه حکومت پهلوی و نزدیک به جبهه ملی بود.
بعد از انقلاب اسلامی و در پایان دولت موقت ۹ ماهه، با بیش از ۷۵ درصد آرا به ریاست جمهوری رسید.
خمینی تا آنجا به او اعتماد داشت که فراتر از قانون اساسی، فرماندهی کل قوا را به بنی‌صدر سپرد. او در جنگ با عراق در میان اختلاف‌نظرها، حرف آخر را می‌زد. در طول تاریخ جمهوری اسلامی ایران تاکنون اختیارات هیچ رئیس‌جمهوری به اندازه بنی‌صدر نبوده است.
شیوه‌اش در اداره امور جنگ و مخالفتش با نخست‌وزیر تحمیل‌شده حزب جمهوری اسلامی، یعنی محمدعلی رجایی باعث تشدید اختلاف‌ها شد. او بر نقش ارتش در جنگ تأکید داشت در حالی که حزب جمهوری اسلامی خواهان نقش بیشتر سپاه بود.
کشمکش‌های ابوالحسن بنی‌صدر و حزب جمهوری اسلامی که اکثر کرسی‌های مجلس اول را در اختیار داشت، در نهایت باعث عزل او شد. او خرداد سال ۱۳۶۰ با رأی مجلس حکومتی به «عدم کفایت سیاسی» از کار برکنار شد. بعد از تظاهرات خیابانی هواداران سازمان مجاهدین و شدت گرفتن اختلاف‌ها، بنی‌صدر ایران را ترک کرد و به پاریس رفت.
در فرانسه، ابوالحسن بنی‌صدر با مسعود رجوی و شماری دیگر از نیروهای مخالف رژیم جمهوری اسلامی شورای ملی مقاومت را تشکیل داد، ولی در سال ۱۹۸۴ به دلیل اختلاف نظر با رهبری سازمان مجاهدین خلق، از جمله به دلیل مهاجرت این سازمان به عراق، این شورا را ترک گفت.
او در ماجرای دادگاه میکونوس علیه مسئولان جمهوری اسلامی شهادت داد. در این دادگاه مقام‌های جمهوری اسلامی به ترور رهبران مخالفان کُرد متهم شده بودند.
انقلاب اسلامی روزنامه‌ای بود که تا سال ۱۳۶۰ در ایران با صاحب‌امتیازی و مدیرمسئولی ابوالحسن بنی‌صدر منتشر می‌شد. او در فرانسه هم به انتشار این نشریه با اضافه کردن عنوان «در هجرت» ادامه داد.
در سال‌های آخر علاوه بر این نشریه، بنی‌صدر مشغول نوشتن کتاب‌هایی در زمینه مسائل اسلامی بود.
بنی‌صدر را می‌توان یکی از مطرح‌ترین چهره‌های تاریخ معاصر ایران دانست؛ چهره‌ای که مخالف و موافقان زیادی داشت؛ اما کمتر کسی در میهن‌دوستی و حسن نیت او نسبت به ایران و مردمانش تردید داشته و دارد.
