بیش از ۱۲۰۰ فعال مدنی و روزنامه‌نگار در ایران و افغانستان با صدور یک بیانیه مشترک از جامعه جهانی خواستند که حقوق زنان را پیش‌شرط تمام مذاکرات با طالبان قرار دهد.
در این بیانیه از مذاکرات صلح افغانستان به عنوان «چانه‌زنی برای کسب قدرت» و «مشروعیت بخشیدن به متهمان جنایت‌های جنگی و بانیان فجایع انسانی» نام برده شده و از نبود نماینده جامعه مدنی مستقل افغانستان در روند این مذاکرات انتقاد شده است.
در این بیانیه همچنین با تاکید بر این که «زنان افغانستان نباید بار دیگر قربانی جنگ‌های نیابتی شوند»، آمده است: «زنان افغانستان شهروندانی برابر هستند و حقوق انسانی آن‌ها می‌بایست در هر مذاکرات صلحی به عنوان پیش‌شرط مطرح و مورد قبول طرفین قرار گیرد.»
در ادامه این بیانیه، با اشاره به پیامدهای جنگ چهل ساله که زندگی زنان و کودکان را بیشتر مورد تهدید و تاثیر قرار داده، درباره «آینده تاریک» در پی «خشونت سازمان‌یافته علیه زنان توسط طالبان» از جمله تجاوز، ازدواج اجباری، خشونت‌های جنسی و جنسیتی هشدار داده شده است.
در این بیانیه همچنین از دبیرکل سازمان ملل، شورای حقوق بشر این سازمان و نهادهای حقوق بشری بین‌المللی خواسته شده «تا پیش از آن‌که افغانستان به قتلگاه زنان تبدیل شود» درخواست‌های آن‌ها از جمله «آتش‌بس فوری بین طرف‌های درگیر» مورد توجه قرار گیرد و «هر تغییر در رژیم سیاسی یا قانون اساسی این کشور بر اساس انتخابات و نه از طریق جنگ و دخالت‍‌های نظامی» اعمال شود.
«تضمین حق حیات و امنیت، حقوق برابر، پایان دادن به تبعیض و خشونت علیه زنان و گروههای قومی، مذهبی و جنسی»، همچنین «دسترسی مساوی همه کودکان دختر و پسر به آموزش» از دیگر مواردی است که در این بیانیه به آن اشاره شده است.
به دنبال پیشروی سریع نیروهای طالبان و تصرف شهرهای مختلف افغانستان، نگرانی‌ها درباره وضعیت شهروندان این کشور به‌ویژه زنان و کودکان افزایش یافته است.
بنا بر آخرین گزارش‌ها طالبان در شهرهای مورد تصرف به دنبال عقد اجباری دختران ۱۲ سال به بالا برای سربازان خود هستند.
