خبرگزاری فارس وابسته به سپاه پاسداران با انتشار ویدئویی از اعترافات اجباری نوید افکاری در آستانه اولین سال اعدام او، بار دیگر تلاش کرده است که اعدام این زندانی سیاسی را توجیه کند.
به گزارش شبکه رسانه‌ای بیان، نهادهای امنیتی رژیم جمهوری اسلامی تلاش کرده‌اند در این ویدئو به مخاطب تلقین کنند که نوید افکاری قتل را پذیرفته و حالا «پشیمان» است، در حالی که حکم اعدام او صرفاً بر اساس اعترافات تحت شکنجه و ضرب و شتم صادر شده است و خود او نیز در یک فایل صوتی اتهام قتل را قویاً رد کرده بود.
نوید در جایی از این ویدئو آه می‌کشد و ظاهراً حرف‌هایی را که قبلاً به او گفته شده، تکرار می‌کند: «نفسم را از بین بردم، فقط به این خاطر که راهم را اشتباه انتخاب کردم. شاید تلنگرهای زیادی خوردم اما نفهمیدم. ولی ای‌کاش خوب می‌دیدم. مسیر زندگی‌ام را اشتباه انتخاب کردم، در درس و کشتی به دلایلی راه را اشتباه رفتم.»
این اظهارات تقطیع شده نوید در آستانه اولین سالگرد اعدام او منتشر شده است. با گذشت یک سال از اعدام این کشتی‌گیر شیرازی، جامعه ایران هنوز قانع نشده است که او مرتکب قتل شده و همین دلیل به نظر می‌رسد خبرگزاری حکومتی فارس تلاش می‌کند با بازی‌های رسانه‌ای، اعدام او را به‌زعم خودش «قانونی» جلوه دهد.
بسیاری از فعالان حقوق بشر و حتی وکیل پرونده نوید افکاری می‌گویند ایرادهای اساسی زیادی در پرونده او وجود دارد که هرکدام می‌تواند، دلیلی برای دادرسی مجدد باشد.
نوید افکاری مرداد 1397 به اتهام قتل یک مأمور امنیتی رژیم ایران که ادعا شده «کارمند حراست اداره آبفا» بوده است، بازداشت و به دو بار اعدام محکوم شد.
نوید، سحرگاه 22 شهریور 99 اعدام شد اما دو برادر او وحید و حبیب افکاری با گذشت یک سال همچنان در سلول انفرادی زندانی هستند.
سعید افکاری روز دوشنبه ۱۵ شهریور در توئیتی با اشاره به ضرب و شتم حبیب و وحید، نوشت: «برادرانم هنوز در انفرادی هستند، گزارش پزشکی قانونی جراحات روی پرونده گذاشته نشد و گارد زندان تبرئه شد.»
به گفته وی، «حفاظت زندان فیلم صحنه ضرب‌وشتم را حتی به قاضی ناظر بر زندان که خواستار دیدن آن شده بود نیز نداد.»
سعید افکاری پیش‌تر خبر داده بود که بر اساس دستور دوم اسفند پارسال دادستان استان فارس، حبیب و وحید باید به بند عمومی زندان منتقل می‌شدند ولی آن‌ها همچنان در سلول انفرادی زندانی هستند.
پدر و مادر وحید و حبیب افکاری هم مهر ۹۹ در نامه‌ای به قاضی ناظر زندان به ممنوع‌الملاقات بودن فرزندانشان و حبس آن‌ها در سلول انفرادی اعتراض کرده و خواستار توضیح قوه قضائیه ایران در این زمینه شده بودند.
