حکومتی انقلابی بدون ظرفیت اصلاح‌پذیری

هیچ انتخاباتی در ایران چاره‌ساز نیست و با حاکمیت جمهوری اسلامی، از این مسیر هرگز نمی‌‌توان به آزادی یا حتی آنچه «اصلاحات گام به گام» خوانده می‌شود، رسید. این رژیم از دل یک انقلاب خشن بیرون آمده و به این دلیل که اساسا مبتنی بر ایدئولوژی مذهبی است، ظرفیتی برای اصلاح ندارد. اصلاح چنین حکومتی به مثابه فروپاشی آن است و به همین دلیل رهبر خودکامه آن حاضر به عقب‌نشینی در برابر مردم و اصلاحات اساسی نیست.

پس از گذشت حدود ۴۳ سال هنوز دادگاه‌های انقلاب برپا هستند و هنوز حکومت برآمده از دل این انقلاب، «رهبر انقلاب» دارد؛ گویی هنوز شرایط انقلابی حاکم است و همه باید همچنان انقلابی حرف بزنند و عمل کنند. کما اینکه علی خامنه ای برای تشکیل حکومت اسلامی خود، نیازمند دولت مومنِ انقلابی است.

ما در یک شرایط انقلابی که حکومت مسبب آن است، هرگز قادر به تحمیل خواست و اراده مردم به حکومت خودکامه حاکم بر ایران نیستیم؛ چه بسا جمهوری اسلامی با شتابی فراوان به سمت توتالیتاریسم (تمامیت‌خواهی) محض در حال حرکت است و قصد دارد آخرین سنگرها و خاکریزهای متعلق به مردم را از آن خود کند.