مجله «تایم» در گزارشی به تلاش‌های چندین شبکه انتقال تجهیزات ماهواره اینترنتی «استارلینک» به داخل ایران پرداخته و تاکید کرده به منظور ادامه انقلاب در ایران، لازم است ایرانیان بتوانند با هم ارتباط برقرار کنند و جهان نیز آن‌ها را ببیند.
به گفته این مجله، این تلاش‌ها عمدتا زیرزمینی و با سرمایه‌گذاری خصوصی انجام می‌شود، مجموعه‌ای از عملیات‌های پیچیده در چندین قاره را در بر می‌گیرد، و ده‌ها کنشگر را شامل می‌شود که به شیوه‌های متفاوت مراحل مختلف کار را پیش می‌برند.
فناوری استارلینک به این صورت کار می‌کند که چندین هزار ماهواره کوچک که در مدار پایینی زمین می‌چرخند، سیگنال اینترنت با پهنای باند زیاد را به زمین ارسال می‌کنند، و دیش مخصوص استارلینک روی زمین این سیگنال را دریافت می‌کند، و بدون استفاده از هرگونه سیم‌کشی یا توسل به سامانه‌های محلی، به کاربر اینترنت ارائه می‌کند.
یکی از کنشگران به تایم می‌گوید این دیش‌ها گران هستند. به گفته او هر دیش 700 دلار است. پس پول 100 دیش 70000 دلار می‌شود. علاوه بر پول دیش، هزینه حمل و نقل آن از آمریکا به آن سوی اقیانوس اطلس و سپس قاچاق پُرخطر آن به درون مرزهای ایران هم هست، که هزینه کل را به حدود دویست هزار دلار می‌رساند.
یک کارآفرین ایرانی-آمریکایی که 100 دیش استارلینک خریده و به ایران فرستاده، می‌گوید او و همکارانش دیش‌ها را از جعبه اصلی درآوردند و در بسته‌بندی‌های جدید قرار دادند تا ماموران مرزبانی ایران متوجه آن‌ها نشوند. به گفته او، آن‌ها از سه مسیر متفاوت دیش‌ها را به ایران می‌فرستند.
کنگشران به تایم گفته‌اند که با 100 دیش استارلینک البته کار زیادی پیش نمی‌رود، ولی آن‌ها به مرور زمان به دنبال فرستادن تعداد بسیار بیشتری دیش به داخل ایران هستند. به گفته آن‌ها ، با حدود 5000 دیش می‌شود چتری ایجاد کرد تا هنگامی که رژیم ایران اینترنت سراسری را قطع کرد، آن‌ها بتوانند ارتباط میان مردم و جهان آزاد را کماکان برقرار نگه دارند.
به گفته یکی از کنشگران: «هدف اصلی تجهیز تمام ایرانی‌ها به اینترنت ماهواره‌ای نیست، بلکه قصد این است تا چند هزار نفر از افراد موثر را به آن مجهز کرد تا در هنگام قطع اینترنت سراسری ارتباط مردم ایران با جهان را حفظ کنند.»
