سیزده زن در مصاحبه با روزنامه نیویورک تایمز آیدین آغداشلو، هنرمند، را به سوء‌استفاده‌های جنسی در طول ۳۰ سال متهم کردند.
نقاشی‌های آقای آغداشلو در سراسر جهان به نمایش در آمده و به مزایده گذاشته می‌شوند. او در سال ۲۰۰۶ بزرگترین نشان افتخار فرانسه را دریافت کرد. وی پیش از انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷ به عنوان کارشناس هنری و مدیر موزه با خانواده شاه همکاری می‌کرد. بعد از انقلاب وارد حلقه‌ی روحانیون حاکم شد و او و خانواده‌اش با حکومت پیوند‌های تجاری دارند.
با وجود تعداد معدودی اتهامات در مطبوعات محافظه‌کار ایران به سلطنت‌طلب و جاسوس غرب بودن آقای آغداشلو، وی عمدتا در مطبوعات دولتی پوشش درخشانی داشته و احتمال وقوع سوء‌استفاده جنسی توسط وی در رسانه‌های رسمی قید نشده است.
در مصاحبه‌های تلفنی، ۴۵ نفر، از جمله شاگردان سابق، یک دستیار قدیمی، گالری‌داران، بازیگران، یک دلال آثار هنری در تهران و خبرنگاران فعال در حوزه‌ی فرهنگ و هنر در ایران گفتند که در مجامع هنری همه از رفتار‌های آقای آغداشلو با شاگردان دختر و جوان باخبر بودند.
سیزده نفرشان گفتند که قربانی او بودند، که یکی از آن‌ها در آن زمان تنها ۱۳ سال داشت. در هر سیزده مورد هم یکی از اعضای خانواده، دوست یا همکار در مصاحبه‌های جداگانه گفتند که در جریان این مواجهه بوده‌اند. اکثر زنان همدیگر را نمی‌شناختند و در دهه‌های مختلف شاگرد آقای آغداشلو بودند.
نوزده نفر او را «هاروی واینستین ایران» توصیف کرده و گفتند که پیشرفت یا نابودی حرفه‌ای این زنان به میزان پذیرش آن‌ها نسبت به پیشنهاد‌های آقای آغداشلو بستگی داشته است.
یکی از شاگردان سابق او گفت که آقای آغداشلو در قبال هم‌خوابگی با او تابلویی به ارزش ۱۰۰ هزار دلار (معادل قیمت یک آپارتمان کوچک در تهران) به او پیشنهاد داده است. شاگردی دیگر گفت وقتی پیشنهاد آقای آغداشلو را رد می‌کند، او تلافی کرده و به گالری‌ها می‌گوید که کار‌های او را قبول نکنند، امری که به حرفه‌اش لطمه جدی وارد کرد.
