گزارش ها حاکی است که نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی در روزهای اخیر، بخشی از آرامستان بهشت رضا در مشهد که محل خاکسپاری زندانیان سیاسی اعدام شده دهه ۶۰ بوده است را با بولدوز تخریب کردهاند.
به گزارش کانال تلگرامی «منشور آزادی، رفاه، برابری»، «تخریبهای اخیر در مشهد از اوایل مهر امسال شروع شده که تا کنون ادامه داشته است.»
بر اساس این گزارش، گرچه از سال ۱۳۹۵، سیاست نابودکردن محل دفن زندانیان سیاسی اعدامشده در آرامستان بهشت رضا و تپه سلام مشهد، در دستور کار نهادهای امنیتی بوده، اما «در روزهای گذشته این اقدام شدت بیشتری گرفته است.»
کانال تلگرامی منشور آزادی، رفاه، برابری اشاره کرد که در اهواز، گورهای جمعی ۴۴ تن از زندانیان سیاسی، که در یک تکه زمین بایر در سه کیلومتری شرق گورستان بهشتآباد این شهر مدفون شدهاند، تخریب شد و ساخت و سازهایی در آنجا برای از بین بردن آثار جرم و جنایت صورت گرفت.
بر اساس این گزارش، در جریان خاکبرداری از زمین های انتهای فاز ۲ پادادشهر و بلوار بنک دار، چندین جسد در یک گور دسته جمعی كه با سیمان پوشیده شده بودند آشکار شد که در نهایت، نیروهای امنیتی، آن را با خاک پوشاندند و پروژه تعریض خیابان را برای پنهانسازی این گورها ادامه دادند
همچنین در گذشته بیش از ۷۵ مزار از قبرهای اعدامشدگان سال ۶۷ و به طور کلی دهه ۶۰ در آرامستان وادی رحمت شهر تبریز تخریب شد.
به گزارش کانال تلگرامی منشور آزادی، رفاه، برابری، نیروهای وزارت اطلاعات با ریختن بتون و سیمان به ضخامت بیش از ۱۰ سانتیمتر و صافكردن زمینهای این بخش از گورستان، آثار کشتار و قتل عام خود را از بین بردند.
همچنین در شهر بابل نیز گورهای بسیاری از زندانیان سیاسی اعدامشده در دهه ۶۰، به ویژه سال ۶۷ که در قبرستان بهائیان و آرامستان یهودیان شهر مدفون شده بودند توسط عوامل وزارت اطلاعات و سپاه پاسداران از بین رفت.
این کانال تلگرامی افزود: بر روی بخشی از گورهای اعدامشدگان، ساختمان های چندطبقه، به صورت واحدهای آپارتمانی به نام کوثر ساخته شد و تمام آن واحدهای مسکونی به عوامل نیروهای سپاه پاسداران و نیروی انتظامی واگذار شدند.
گورستان خاوران تهران نیز در چند سال اخیر با اجبار نیروهای وزارت اطلاعات، محل دفن درگذشتگان بهایی شده که این امر با مخالفت خانواده های دادخواه و جامعه بهائیت رو به رو شده است.
تغییر بافت گورستان خاوران به وسیله ایجاد قبرهای جدید از روشهای متداول حاکمیت برای نابودسازی آثار جنایت خود است.
هزاران زندانی سیاسی در دهه ۶۰، به ویژه در تابستان ۶۷، به دلیل عضویت در گروه ها و سازمانهایی مانند سازمان مجاهدین خلق ایران، حزب توده ایران، فدائیان خلق (اکثریت و اقلیت) و یا به دلیل هواداری از آنها اعدام شدند.
اعدامهای تابستان ۶۷ با فتوا و تائید روحالله خمینی، بنیانگذار جمهوری اسلامی، از طریق کمیتهای صورت گرفت که او اعضای آن را منصوب کرده بود.
ابراهیم رئیسی، رئیس جمهوری اسلامی ایران، نیز یکی از اعضای کمیته کشتار تابستان ۶۷ بوده است.