محمدکمیل زندخانی، معترض ۱۶ ساله، بازداشت‌شده در جریان اعتراضات سراسری، پس از آزادی موقت اقدام به «خودکشی» کرده است.
وبسایت حقوق بشری «هه‌نگاو» در گزارشی در این رابطه نوشت که این نوجوان ۱۶ ساله طی دو نوبت بازداشت، ۴۳ روز بازجویی و «شکنجه» شده است.
بر اساس این گزارش، پیش از اقدام به خودکشی این کودک طی هفته گذشته، آثار «شکنجه» بر بدن وی مشهود بوده و از نظر روانی نیز در شرایط بسیار وخیمی قرار داشته است.
او اولین بار آبان بازداشت شده و با قرار وثیقه آزاد شده بود. این نوجوان برای بار دوم، روز چهارشنبه ۳۰ آذر توسط نیروهای امنیتی ربوده شده و بعد از سپری کردن ۱۹ روز بازجویی و «شکنجه شدید»، نیروهای اطلاعات پیکر نیمه‌جانش را مقابل درب منزل پدرش رها کرده‌اند.
این نوجوان بعد از آزادی در نوبت دوم بازجویی، اقدام به خودکشی کرد که بر اثر سطح هوشیاری خود را از دست داده و به کما رفته بود.
محمدکمیل زندخانی اولین معترضی نیست که پس از آزادی موقت اقدام به خودکشی کرده است.
پیش‌تر نیز برخی از بازداشتی‌ها آزاد شده اقدام به خودکشی کرده بودند. از جمله یلدا آقا افضلی 19 ساله، عرشیا امامقلی‌زاده 16 ساله، عاطفه نعامی 37 ساله، مینا یعقوبی 33 ساله، محسن جعفری‌راد 36 ساله و ….
پیش‌تر «العربیه فارسی» در یک گزارش تحقیقی در رابطه با علت اقدام به خودکشی بازداشت شدگان نوشته بود که مواردی داریم که زندانیان آزاد شده به خصوص زندانیان کم سن و سال می‌گفتند، «جلوی ما تریاک و قرص می‌انداختند» و می‌گفتند، «باید بخوری تا آروم بشی و دیگه تظاهرات نری.»
اثرات این قرص‌های روانگردان کاملا بر روی افراد مشخص است. خودکشی‌ها می‌تواند آثار این داروها باشد. موارد دیگری مثل تجاوز در زندان و شکنجه‌های روانی می‌تواند عوامل دیگر این خودکشی‌ها باشد.
به گفته برخی بازداشت‌شدگان سال 98، موضوع قرص‌ها و داروهایی که به زندانیان داده می‌شود، جدید نیست. اما این داروها قبلا در دراز مدت عمل می‌کرد، اما امروز از داروهای قویتر با اثر سریعتر استفاده می‌شود که عوارضی چون افسردگی شدید، ناامیدی، آشفتگی فکری و توهم ( پارانویا )، بی‌حسی و یا از دست‌دادن قدرت تکلم را دربر دارد. به گفته فعالان حقوق بشر، باید زندانیان در این رابطه با هوشیاری از مصرف هرگونه قرص و دارویی که توسط زندانبان به آن‌ها داده می‌شود، خودداری کنند.
